Η Χλωρίδα έχει νου και γνώση, η εξάλειψη αυτής οδηγεί στο μαρασμό πολιτισμού, του Όμηρου Ερμείδη - Chlorida has mind and knowledge, the elimination of this leads to the withering of civilization, by Homer Ermeidis

 

Η Χλωρίδα έχει νου και γνώση, η εξάλειψη αυτής οδηγεί στο μαρασμό πολιτισμού, του Όμηρου Ερμείδη - Chlorida has mind and knowledge, the elimination of this leads to the withering of civilization, by Homer Ermeidis - Chlorida ha mente e conoscenza, l'eliminazione di questa porta all'appassimento della civiltà, di Homer Ermeidis

  Η Αριάδνη η πριγκίπισσα της Κνωσού, και θυγατέρα του Μίνωος, ήτο θεά της Σελήνης - του Φεγγαριού και των δένδρων. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η ψυχή του δένδρου τιμωρεί αυτόν που αποπειράται να διαφθείρει ένα δένδρο. Σε πολλά σημεία της ελληνικής μυθολογίας θα βρούμε τέτοιες περιπτώσεις. Ο Αλιρρόθιος υιός του Ποσειδώνος αγανάκτησε από την ήττα του πατρός του υπό της Αθηνάς και πήρε ένα μεγάλο πέλεκυ και πήγε στο ιερό δένδρο της Αθηνάς, την ελιά και άρχισε να την κτυπά για να την κόψει. Ενώ συγχρόνως οι θεράποντες του Ποσειδώνος κήρυξαν πόλεμο εναντίον των Αθηναίων. Ο αγώνας διαλύθηκε με την επέμβαση των άλλων θεών, τα δε εχθρικά ιερατεία συμφιλιώθηκαν και τίμησαν εξ ίσου τον Ποσειδώνα και την Αθηνά εις την Ερεχθηΐδα φυλή. Εις την οποία παρατηρήθηκε και η συνένωση των ιερατείων των δυο θεοτήτων. Ο δε Αλιρρόθιος τιμωρήθηκε.

  Σε νόμισμα των Μύρων της Κιλικίας απεικονίζονται δυο δράκοντες [οι ψυχές των δένδρων] οι οποίοι εξορμούν από ιερά δένδρα κατά Σατύρων οι οποίοι προσπαθούν να κόψουν αυτά.    

  Οι αρχαίες Αμαδρυάδες, εξ άλλου γεννιούνται η κάθε μια σε μια δρυ και πεθαίνουν μαζί της. Ακριβώς γι’ αυτό εκαλούντο Αμαδρυάδες γεννιούντο και πέθαιναν «άμα τη δρυί», δηλαδή μαζί με το δένδρο. Οι οποίες τιμωρούν αυτούς που δεν σέβονται τις δρυς, όπως και αμείβουν αυτούς που τις προσέχουν ή τις σώζουν. Μια από τις περιπτώσεις είναι ο Ροίκος ο οποίος παρετήρησε ότι μια νεαρή δρυ έκλινε προς την γη την στήριξε με πάσαλο και συνεγκράτησε αυτή ευθύγραμμο, δι’ αυτό άκουσε αμέσως τις ευχαριστίες της νύμφης η οποία απεκάλεσε αυτόν σωτήρα και ευεργέτη

[Fragm. Histor – Graeg Σχόλ. Απολλόδωρου Ρόδιου Δ. …. – λ. Αμαδρυάδες σελίδα …, Πελοποννησιακή εγκυκλοπαίδεια].

  Επίσης και άλλη γνωστή περίπτωση είναι του Αρκάδος, υιού Διός και της Καλλιστούς, ο οποίος ευρισκόμενος σε κυνήγι αντιλήφθηκε την Αμαδρυάδα Χρυσοτέλεια ότι κινδύνευε να πνιγεί σε κάποιο χείμαρρο, τότε αυτός έτρεψε τον ρουν αυτού αλλού και αυτή σώθηκε. 
  Έτσι έλαβε αυτόν σύζυγο και εξ αυτού γεννήθηκαν οι αρχηγέτες των Αρκαδικών φύλων [Απολλόδωρος «Βιβλιοθήκη» Δ 8.2-Γ.8.9] και τέλος ο Ευστάθιος μας λέγει ότι οι Αμαδρυάδες ήσαν καθηλωμένες εις τα δένδρα και αποτελούσαν την ψυχή τους.   

  Ο Αριστοτέλης εις το έργο του «Περί φυτών» εις το Α …b, .. λέγει τα φυτά αισθάνονται και επιθυμούν, είναι θαυμαστή η φύση, αν και τα λάθη της είναι ασήμαντα. Ο Αναξαγόρας όμως, ο Δημόκριτος και ο Εμπεδοκλής έλεγον επιπλέον πως τα φυτά έχουν νου και γνώση.    

  Ο Αθανάσιος Σταγειρίτης στο έργο του «Ωγυγία» στο Α βιβλίο και στην σελίδα 10 λέγει για την θεραπεία με βότανα που πρώτοι ανακάλυψαν και έκαμαν οι Διόσκουροι : «οι δε Διόσκουροι ενόησαν την δύναμιν τινών χόρτων, και εθεράπευον με αυτά τα υπό των θηρίων δαγκάματα ομοίως και την θεραπευτικήν μαγείαν, να θεραπεύωσι τας πληγάς ταύτας, μουρμουρίζοντες τινάς λόγους μυστηριώδεις…». 

  Μια σύγχρονη ελληνική παράδοση λέει ότι εις την Αλωνίσταινα της Μαντινείας λένε : στης Μηλιάς τον κάμπο, στ΄ αμπέλια κοντά στην Τουρκόβρυση, ήτανε μια ετιά [ιτιά]. Ο συγχωρεμένος ο Δημητράς, αδερφός του Γιανναρά από του Σίεχη, ανέβηκε ένα μεσημέρι να κόψει κλάρες, να τις πάει σπίτι του να μαυροπλύνουνε. Ήτανε μοναχός, κι εκεί πούκοψε δυο τρεις κλάρες να τις πάει σπίτι του ακούει και σιέται η ετιά και σκούζει : «Ωχ, εγώ ’μαι  η ετιά γιατί με κόβεις ; βάνε στην στιγμή τους κλώνους στη θέση τους». Ο άνθρωπος έλαβε [σημαίνει χτύπημα δαιμονικό, έπαθε, λαβώθηκε] που άκουσε να μιλάει το δένδρο και κατέβηκε λιγοθυμισμένος. Σε τρεις μέρες επέθανε και αφήκε την κακομοίρα τη γυναίκα του μ΄ εφτά παιδιά.         

  Ο Χριστιανισμός μέσα από στην λαϊκή παράδοση μας βλέπει την ψυχή να υπάρχει ακόμα. Σε πολλά μέρη της Ελλάδος πιστεύουν ότι αυτός που ξεριζώνει ή κόβει παλαιά ή μεγάλα δένδρα πεθαίνει γιατί είναι στοιχειωμένα. Και σε αυτά τα δένδρα έχουν βρεθεί πρότερα εικόνες αγίων, οι οποίοι τιμωρούν αυτούς που επιχειρούν να κάνουν «κακό» στα δένδρα αυτά.

Αναπαραγωγή μέρους άρθρου στο περιοδικό ΑΕΡΟΠΟΣ Ιούνιος 1997

Η βιβλιογραφία αποκρύπτεται επειδή αναπαράχθηκαν άρθρα του συγγραφέως άνευ αναφοράς του ονόματός του, της ιστοσελίδος και του βιβλίου του «Η Μυθολογία και η λαϊκή παράδοση εις την χλωρίδα της πατρίδος μας» 2019.

https://laografiaimnhmhtoyxues.blogspot.com/2022/10/ 

- Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.