Ποντικοκυνηγός (Rattenfänger) ή Τα παιδιά της πόλης Hameln (των αδελφών Grimm) - Rattenfänger or The Children of Hameln (by the Brothers Grimm)

 

 

Ποντικοκυνηγός (Rattenfänger) ή Τα παιδιά της πόλης Hameln (των αδελφών Grimm)

Το έτος 1284 εμφανίστηκε στην πόλη Hameln ένας περίεργος άνθρωπός. Φορούσε μία ποδιά φτιαγμένη από πολύχρωμο ύφασμα και λόγω της ποδιάς αυτής λέγεται ότι είχε το όνομα Παρδαλός. Ο ξένος διέδιδε ότι ήταν ποντικοκυνηγός και υποσχόταν έναντι συγκεκριμένου ποσού να ελευθερώσει την πόλη από όλα τα ποντίκια και τους αρουραίους. Οι πολίτες συμφώνησαν μαζί του και του υποσχέθηκαν συγκεκριμένη αμοιβή αν κατόρθωνε να τους απαλλάξει από τα τρωκτικά.
Πράγματι ο ξένος έβγαλε μία μικρή φλογέρα και άρχισε να παίζει. Αμέσως ξετρύπωσαν τα ποντίκια και οι αρουραίοι από όλα τα σπίτια και μαζεύτηκαν τριγύρω του. Όταν θεώρησε ότι όλα τα ποντίκια είχαν ξετρυπώσει και κανένα δεν είχε μείνει πίσω, προχώρησε έξω από την πόλη και όλα τα τρωκτικά τον ακολούθησαν. Φτάνοντας στο κοντινό ποτάμι μάζεψε τα ρούχα του και μπήκε μέσα στο νερό. Τα ζώα τον ακολούθησαν και αφού έπεσαν στο νερό πνίγηκαν.

Οι πολίτες όμως απαλγμένοι πια από τα τρωκτικά δεν θέλησαν να πληρώσουν την αμοιβή που είχαν υποσχεθεί. Έτσι χρησιμοποίησαν μια σειρά από δικαιολογίες ώστε να του αρνηθούν τα χρήματα με αποτέλεσμα ο κυνηγός να αποχωρίσει πικραμένος και θυμωμένος.
Στις 26 Ιουνίου, ημέρα κατά την οποία η πόλη γιόρταζε μια μεγάλη θρησκευτική γιορτή και όλος ο κόσμος ήταν στην εκκλησία, ο ξένος εμφανίστηκε και πάλι στις επτά το πρωί –σύμφωνα με κάποιους άλλους η επανεμφάνιση έγινε περίπου το μεσημέρι. Αυτή τη φορά είχε την μορφή κυνηγού και φορούσε ένα περίεργο κόκκινο καπέλο. Ο ξένος έπαιξε και πάλι την φλογέρα του στα σοκάκια της πόλης. Σύντομα κατέφτασαν όχι ποντίκια και αρουραίοι αλλά αυτή τη φορά αγόρια και κορίτσια από τεσσάρων ετών και πάνω. Μεταξύ των παιδιών ήταν και η ήδη ενήλικη κόρη του δημάρχου. Το πλήθος των παιδιών ακολούθησε τον ξένο που τα οδήγησε έξω από τη πόλη σε ένα βουνό όπου και εξαφανιστήκαν.
Τα παραπάνω τα είχε δει μία νταντά η οποία ακολούθησε από μακριά την πομπή με το παιδί στην αγκαλιά της. Μετά επέστρεψε στην πόλη και διέδωσε τα δυσάρεστα νέα. Πολλοί γονείς έτρεξαν στην έξοδο της πόλης και έψαχναν με πόνο στην καρδια για τα παιδιά τους. Οι μάνες φώναζαν και έκλεγαν. Αμέσως ξεκίνησαν άνθρωποι με πλοία και άλλοι από την ξηρά που ρωτούσαν παντού αν κάποιος είχε δει τα παιδιά. Δυστυχώς όλα αποδείχτηκαν μάταια. Στο σύνολο χάθηκαν 130 παιδιά. Από ότι λέγεται δύο παιδιά καθυστέρησαν και αποκόπηκαν από το πλήθος με αποτέλεσμα να επιστρέψουν στην πόλη. Ωστόσο το ένα ήταν τυφλό και το άλλο μουγγό. Το τυφλό περιέγραψε το πως ακολούθησαν τους ήχους του ξένου αλλά δεν μπόρεσε να δείξει τον τόπο στον οποίο τους οδήγησαν ενώ το μουγγό που είχε δει δεν μπόρεσε να περιγράψει το τι είχε συμβεί. Ένα αγοράκι που είχε ακολουθήσει φορώντας μόνο το πυκάμισο του επέστρεψε για να πάρει την ποδιά του και με τον τρόπο αυτό είχε γλιτώσει το κακό, καθώς όταν επέστρεψε οι υπόλοιποι είχαν ήδη χαθεί στο ορυχείο του βουνού.
Ο δρόμος από τον οποίο οδηγήθηκαν τα παιδιά στην έξοδο της πόλης ονομάζόταν μέχρι τα μέσα του XVIII αιώνα (πιθανόν ακόμη και σήμερα), αθόρυβος δρόμος. Κανένας χωρός και κανένα παιχνίδι δεν επιτρεπόταν να λάβει μέρος σε αυτόν το δρόμο. Ακόμη και όταν περνούσε κάποια νύφη οι μουσικοί σταματούσαν να παίζουν. Το βούνο στην πόλη Hameln όπου εξαφανίστηκαν τα παιδιά ονομάζεται Poppenberg. Κάποιοι λένε ότι τα παιδιά οδηγήθηκαν σε μια σπηλιά και από εκεί υπογείως μέχρι την Τρανσυλβανία.
Η παραπάνω διήγηση περιγράφει ένα μύθο που κατέγραψαν οι αδερφοί Grimm και δεν περιλαμβάνεται στην συλλογή τους με τα παραμύθια. Η διήγηση είναι γνωστή και από την μετάφραση του αγγλικού κειμένου: O Αυλητής του Χάμελιν (The Pied Piper of Hamelin). Η φωτογραφία πάρθηκε από το goethezeitportal.

Πηγή : http://paramithakia.blogspot.com/2011/11/hameln-grimm.html

 

https://laografiaimnhmhtoyxues.blogspot.com/2022/10/ 

- Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα. 

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.